بس کن گلایه را... یادت نیست چقدر انتظار کشیدیم پاییز شود؟ می‌دانم که غمگینی، می‌دانم که خیلی‌ چیزها و رویدادها عادلانه نیست و می‌دانم نگرانی‌های بیات‌شده‌ی بسیاری داری، اما چه می‌شود کرد؟!
تو حق داری وقتی رویاهای بزرگت دست‌نیافتنی شدند، دلت را خوش کنی به رویاهای کوچکی که در دسترسند و دستت را که دراز کنی، چیده می‌شوند. تو حق داری دلت را خوش کنی به دلخوشی‌های کوچک، چیزهای کوچک، نیازهای کوچک. راه خوشحالی را به روی خودت نبند! تو حق داری خوشحال باشی حتی وقتی هیچ دلیل محکمی برای خوشحالی نداری و این قدرت توست. این قدرت توست که می‌توانی در دلِ بدترین شرایط هم حال خودت را خوب کنی.
خوب باش عزیزم، لبخند بزن و از پاییزت لذت ببر....
|نرگس صرافیان طوفان|